Obraz świata u schyłku wieku - świata rozbitego. Para współczesnych młodych polskich inteligentów, artystycznych dusz. Są wrażliwi ponad przeciętność, stąd codzienna gonitwa nie stanowi dla nich usprawiedliwienia życia: chcą nadać mu sens i kształt przez siebie wybrany. Szukają swoich "korzeni", aby przekonywać się po raz kolejny, że poza naturalną czułością, z rodziną nie łączy ich nic. Nie ma mowy o buncie, pokoleniowym sporze. Dzisiejsi 30-latkowie napotykają jedynie przeszkody natury technicznej, a nie sentymentalnej; zapadają się we wspomnienia dzieciństwa nie oglądani na co dzień rodzice, obojętnieje obraz mieszkającego osobno dziecka.

Film opowiada historię dwojga ludzi, którzy szukają możliwości robienia kariery we współczesnej Polsce. Są wiecznie zajęci, zmęczeni, zdenerwowani. Wystarczy jednak spojrzeć na życie z innej perspektywy, żeby zauważyć, że mają oni wszystko, czego potrzebują - siebie nawzajem.

Ewa skończyła szkołę aktorską, Michał - reżyserię. Oboje przyjeżdżają do Warszawy w poszukiwaniu pracy. Wynajmują małe mieszkanie. Wydaje im się, że tu najłatwiej zrealizować sny o sukcesie. Jednak od początku natrafiają na trudności. On stara się przekonać producenta filmowego do swego pierwszego w życiu scenariusza. Ona chodzi wytrwale na wszystkie castingi. Żadne z nich nie ma szczęścia. Rozgoryczeni, znajdują zatrudnienie w hipermarkecie. Michał zostaje magazynierem, w wolnych chwilach filmuje otaczający go świat. Ewa pracuje jako hostessa.